در قسمت قبل، جاوااسکریپت را در یکی از تاریک‌ترین دوران‌هایش رها کردیم؛ دورانی که سلطه‌ی اینترنت اکسپلورر نوآوری را متوقف کرده بود و تلاش برای مدرن‌سازی زبان با شکست تلخ استاندارد ES4 مواجه شده بود. اما تاریخ به ما یاد داده که هر زمستانی، بهاری هم دارد. در این قسمت از «کُدکست»، داستان «رنسانس جاوااسکریپت» را روایت می‌کنیم. سفری که با دو جرقه‌ی بزرگ آغاز شد: ۱. jQuery: ناجی در مرورگر: در سال ۲۰۰۶، جان رزیگ با کتابخانه‌ی جی‌کوئری، کابوس تفاوت‌های بین مرورگرها را پایان داد. با شعار «کمتر بنویس، بیشتر کار کن»، جی‌کوئری مفاهیم پیچیده‌ای مثل دستکاری DOM و AJAX را به شدت ساده کرد و به توسعه‌دهندگان اعتماد به نفس لازم برای ساخت وب‌اپلیکیشن‌های پویا و مدرن را بازگرداند. ۲. Node.js: شکستن قفس: با وجود محبوبیت دوباره، جاوااسکریپت هنوز در قفس مرورگر زندانی بود. رایان دال با یک ایده‌ی انقلابی، موتور فوق سریع V8 گوگل را از دل مرورگر کروم بیرون کشید و با افزودن قابلیت‌های سروری، Node.js را خلق کرد. برای اولین بار، جاوااسکریپت از مرورگر فرار کرد و قدم به دنیای سرورها گذاشت. این اتفاق، تولد توسعه‌دهنده‌ی «فول-استک جاوااسکریپت» و اکوسیستم عظیم NPM را رقم زد. اما این رنسانس، زمینه را برای یک انقلاب بزرگ‌تر آماده کرد. خود زبان، با استانداردهای قدیمی، برای این دنیای جدید کافی نبود. در بخش دوم این قسمت، به انقلاب ES6 (ECMAScript 2015) می‌پردازیم؛ بزرگ‌ترین و مهم‌ترین به‌روزرسانی در تاریخ جاوااسکریپت که با معرفی ویژگی‌هایی مثل let/const، توابع پیکانی، کلاس‌ها، ماژول‌ها و پرامیس‌ها (Promises)، زبان را برای همیشه متحول کرد و به «جهنم کال‌بک‌ها» (Callback Hell) پایان داد. همچنین خواهیم دید که کمیته‌ی استانداردسازی چطور با درس گرفتن از گذشته، فرآیند انتشار سالانه را پایه‌گذاری کرد تا قطار نوآوری دیگر هرگز متوقف نشود. با ما همراه باشید تا ببینید جاوااسکریپت چطور از یک زبان منفور و کند، به پادشاه بلامنازع دنیای وب تبدیل شد.