Résultats lu par "Mehmet Atay" dans Toutes les catégories

Anadolu'da Medeniyetin Hikayesi serisinin yeni bölümlerinden bildirim yoluyla haberdar olmak için seriyi takip etmeyi lütfen unutmayın. Osmanlı Devleti koyu merkeziyetçi bir devletti ve bütün işler İstanbul'dan görülürdü. Padişahın atadığı en yetkili kişi, padişahın mührünü taşıyan ve padişaha vekâlet eden veziriazamdı. Osmanlı Devleti’nde toprak padişahın, dolayısıyla Allah’ın malıydı. Fethedilen topraklar sipahi'lere timar olarak verilirdi. Devlet, timarın gelirine göre sipahi'lerden orduya asker göndermelerini ister.

Anadolu'da Medeniyetin Hikayesi serisinin yeni bölümlerinden bildirim yoluyla haberdar olmak için seriyi takip etmeyi lütfen unutmayın. Bilim ve düşünce tarihine “Büyük Yüzyıl” adıyla geçen 17’nci yüzyılda Türkler, Avrupa’da vuku bulan gelişmelere yabancı kaldı. Londra'da Royal Society of Arts, Paris’te Académie des Sciences gibi kurumlar bilimsel temas, paylaşım ve tartışma ortamları yaratırken Türkiye, hâlâ matematik, fizik, tabii bilimler ve tıptaki yeni buluşların farkına varmamıştı.

Anadolu'da Medeniyetin Hikayesi serisinin yeni bölümlerinden bildirim yoluyla haberdar olmak için seriyi takip etmeyi lütfen unutmayın. Osmanlı Devleti tarihi 14'üncü yüzyıldan beri dünya tarihini yakından ilgilendiren konulardan biridir. Nicolae Lorga (Jorga), Johann Wilhelm Zinkeisen, Joseph von Hammer gibi Batılı Osmanlı tarihçilerinin yanı sıra, Türkiye’de genel Osmanlı tarihi üzerinde son zamanlarda İsmail Hakkı Uzunçarşılı ve Enver Ziya Karal'ın eserleri kayda değer.

Anadolu'da Medeniyetin Hikayesi serisinin yeni bölümlerinden bildirim yoluyla haberdar olmak için seriyi takip etmeyi lütfen unutmayın. Osmanlı Devleti tarihi 14'üncü yüzyıldan beri dünya tarihini yakından ilgilendiren konulardan biridir. Nicolae Lorga (Jorga), Johann Wilhelm Zinkeisen, Joseph von Hammer gibi Batılı Osmanlı tarihçilerinin yanı sıra, Türkiye’de genel Osmanlı tarihi üzerinde son zamanlarda İsmail Hakkı Uzunçarşılı ve Enver Ziya Karal'ın eserleri kayda değer.

Hıdır, kendi hâlinde bir devlet memurudur. Eşi ve akıllı kızı Nisan’dan başka sahip olduğu tek şey, gözü gibi baktığı 1991 model beyaz Şahin arabasıdır. Hıdır bir gün Ferrari’sini Satan Bilge kitabını keşfeder: “Kararı ver; Doğu felsefesiyle, Amerikan iş bitiriciliğini birleştir. Sonra gelsin başarı ve mutluluk”. Böylece “kişisel gerilim” yolculuğuna başlar. “Birçok Amerikalı’nın ve Amerikan vatandaşı olmak için can verecek birçok Türk’ün ‘kişisel gelişim’ kitaplarını” okur. Çoğu çok satan, Amerikan kültürünü işleyen bu kitapları okudukça “gelişim” gösterir.

Kitap zamanın modasına uygun şekilde ilk olarak bölümler halinde Servet-i Fünun dergisinde yayınlandı. 1900’lü yıllar Türk Edebiyatı’nın tüm özelliklerini taşıyan romanın konusu ilk bakışta oldukça tanıdık geliyor; yasak aşk! Ancak yazar konuyu sadece yüzeysel bir toplumcu ahlak olarak ele almaz, yaşananları oldukça değerli kılar, karakterlerin iç dünyalarına dalar. Naif İstanbul betimlemeleri zamanın ruhunu yansıtır. Kendinizi karakterlerin yerine koyar kâh mutlu olur, kâh ağlarsınız. Dedik ya konu çok tanıdık. Hem çok eski hem de çok güncel.

En mahrem bir gecenin, en matemli anında akıyordu gözyaşları. Sırların habercileri, hızına yetişemiyordu gözyaşlarının. Çok konuştuk, biraz da susalım. Susalım ve ağlaşalım. Aşkın Gözyaşları sağanağında, yitik cennetimize yol bulalım. “5 Aralık 1273; Mevlana gördüğü rüya ile kan ter içinde uyanır. Şem’sin seneler önce kaldığı odaya girer. Taş duvarlar, tahta sedir, acem kilimi, odada her ne varsa hepsi Şems kokmaktadır. Bakışları duvarda gizlenir. Senelerdir, hiçbir şeyin asılı olmadığı duvarda, bir levhayı fark eder. Okur yazıyı, kopar çığlık, atar kendini avluya.

Yedinci ve en tesirli bıçak darbesi ensesine gelir, boynu sağa doğru bükülmüştür. Dervişler yere kapanmasını bekleye dursun, Şems Hz. Peygamberin şu hadisini sesi boğuk mırıldanır: “Allah’a kavuşmayı isteyeni Allah da sever” Dervişlerden birisi sırtına tekmeyi vurur. Yüzüstü taş zemine kapanır, dudağı patlamış, dişleri zemine dökülmüştür Siyah feracesi kanlar içinde bordoya dönmüştür. Saçlarından tutarak kafasını kaldıran dervişin niyeti Şems'in başını gövdesinden ayırmaktır. Baş derviş engeller. "Bırakın son nefesini versin. Sonra da en yakın bir kuyuya atın. Kıyafetine sarp atın.

Zola’nın “Quatre Evangiles” (Dört İncil) dizisinin üçüncü kitabı olan yapıt, doğrudan doğruya Dreyfus olayına bağlıdır; Simon-Dreyfus kahramanlarından Gorgias-Esterhazy kahramanlarına kadar bu olayın serbest uyarlamasıdır. Yapıttaki temel karşıtlık hiç kuşkusuz geleceğin güçleriyle karanlıkçılığın çatışmasıdır... Sürekli mücadeleye mahkûm cesur eğitimciler ya da kurbanlar, aynı zamanda kurnaz, entrikacı, güç ve paraya susamış açgözlü, sapık insanlar dikkat çeker.

Balıkçılar, sünger avcıları, dalgıçlar, gemiciler... Halikarnas Balıkçısı'nın hikâye ve romanlarıyla gelen bu tipler, sadece edebiyata ilk kez geldikleri için ilginç değillerdir. Balıkçı, denize bağlı olarak, güzelliği, özgürlüğü, başkaldırıyı, insanoğlunun geçmişteki ve gelecekteki arayışlarını, kayıplarını, bunalımlarını, korkularını, ışığı kırar gibi kendiliğinden alabildiğine etkin bir anlatımla ortaya koyarak, çağdaş insancıl bakışla eski uygarlıklar arasındaki bağları göstermiştir.

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

Bu kitapta, Ceyhan Saldanlı’nın başarılı iş hayatının arkasında saklı kalmış olan mütevazı kişiliğine şahit olacaksınız. Aile hayatına bakışını, yaşadığı sevinçlerini, her ne kadar metanetli olsa da yaşadığı sıkıntıları göreceksiniz. Yeni bir girişimindeki heyecan ve coşkusunu, kariyer yolculuğunda içinde bulunduğu zorlukları, gelecek umutlarını, sıfırdan zirveye giden başarı yolundaki çabalarına ortak olacaksınız.

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

"Sevda, sevda, sevda derler behey yarenler... Görmeyene bir acayip hal olur..." 17. asır ortaları. Anadolu'yu dalga dalga saran bir ses var. Karacaoğlan derlerdi adına. Bir bahar Karacakız' ın yavuklusu, başka baharda ise Elif' in tutkulusuydu.

Bahşedileni mi arıyorum yoksa ondan mı kaçıyorum bilemiyorum. Bahşedenlerse terk etmiş gitmiş bir zamanlar şarkın gazellerini taşıyan. Lale bahçeleri var derler bir vakit bir derya, çoraklığın bile çark ettiği bu diyarlarda. Evler daha kurulmamış, hüküm daha yönetmemişti. İmdi masal geliyor bunlar heyhat! Düşlerimizin beyhude olacağını elbet biliyorduk, yine de düşlerimiz bile berbattı.

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

Gerçekten yaşanmış bir olay bu. Bir Türk anasının hikayesi... 1921 yılının sonları, aylardan Aralık. İşgal yıllarında Anadolu... Yokluk içinde, ateş içinde... Anadolu'ya cephane gerek. Bu cephane de İstanbul'dan Karadeniz ve İneboluya, oradan da Ankara'ya ulaştırılıyordu. Elbette Türk Kadını tarafından.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

'...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."