Résultats lu par "Mehmet Atay" dans Toutes les catégories

Mark Twain'in 1876 yılında yazdığı romanın baş kahramanıdır Tom Sawyer. Romanda Missisipi Nehri kenarında büyüyen, Huck Finn ve Joe Harper adlarında arkadaşları olan çocuğun maceraları ve bir mağarada kaybolan kahramanın korsanlarla mücadelesi anlatılır. *Sadeleştirilmiş metin

Gönül gurbet ele çıkma Ya gelinir ya gelinmez Her dilbere meyil verme Ya sevilir ya sevilmez... Emrah der ki düştüm dile Bülbül figan eder güle Güzel sevmek bir sarp kale Ya alınır ya alınmaz.

İçindeki yedi öykü, kısa metinlerle birbirinden ayrılmış. Öykü kişilerinin iç kısımları da diyebileceğimiz ve Burhan Günel'in şiirli anlatımını öne çıktığı bu kısa metinler, öyküleri hem birbirinden ayırıyor, hem de bir köprü gibi birbiriyle birleştiriyor. Böylece kitaptaki öyküler bir bakıma öyküroman çerçevesine oturtuluyor. Kar Düşleri'indeki öyküler birbirinden bağımsız dinlenebilse de hemen hemen aynı kişilerin çevresinde döndüğü için gevşek dokulu bir romanla karşı karşıya olduğumuz da söylenebilir.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

1920'li yıllar, ha bitti ha bitecek. Ordu'nun batısına doğru uzanırsanız önce Perşembe ilçesi çıkar karşınıza. Yani eski adıyla Vona. Buradaki bir hane Hekimoğlu Zekeriyanındır...Deli bir gençti Zekeriya. Dürüst, tuttuğunu koparan... Bir o kadar da yakışıklı.

İşitin ey yarenlerm Kıymetli nesnedir aşk, Değmelere verilmez, Hürmetli nesnedir aşk. Denizleri kaynatır, Mevce gelir oynatır, Kayaları söyletir, Kuvvetli nesnedir aşk....... Aşkın aldı benden beni, Bana seni gerek seni; Ben yanarım dünü, günü, Bana seni gerek seni,.. Aşkın, âşıklar öldürür. Aşk denizine daldırır Tecelli ile doldurur Bana seni gerek seni.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

Cibran, Yakın, Orta ve Uzak Doğu'nun geleneksel öğretilriyle Batı düşüncesini karşılaştırmış, bireysel ve toplumsal olgulara çeşitli sentezler getirmiştir. Yapıtlarında şiirsel bir anlatım kullanmış, doğu düşüncesini batı diliyle yazmıştır. Bu nedenle Cibran'ın eserlerini dinleyenler, bir bakıma peygamberlerin kitaplarını dinliyormuş izlenimine kapılırlar. Tıpkı kutsal kitaplardaki gibi yazım büyük önem taşır. Aforizmalarını sanki meydanlarda yüksek sesle okusunlar diye yazmış gibidir. Her kitapta kurgu aşağı yukarı aynıdır. Bir "öğreten" bir de ondan "öğrenenler" vardır. Konu da az çok aynıdır: Doğa, toplum ve insanoğlu.

Aksaray’ın mütevazı bir sokağında daracık bir oda... Gençliğinde oldukça güzel olduğu her halinden belli olan yaşlı bir kadın küçük ama temiz ve derli toplu olan bu odada bir köşeye çekilmiş elindeki nakışı işliyordu. Zihnini meşgul edenbin bir düşünce, yüzünde zaman zaman keder ve endişe ifadelerine yol açıyordu. Yaşlı insanlar geride bıraktıkları gençliklerinin mutlu günleri hatırlarına geldiği zaman böyle mahzunlaşırlar. O güzel günlerin bir daha yaşanamayacağını ve geriye dönüşün mümkün olmadığını düşünmek, yaşanmış acıların hatıra gelmesinden daha fazla acı verir onlara.

Devlet memuru İvan Matveiç, yıllardır hayalini kurduğu dünya turuna çıkmak için para biriktirmiştir. Tura çıkmadan bir gün önce karısı ve aile dostuyla beraber gezmeye çıkarlar. O sırada sergilenmesi için şehre getirilmiş canlı bir timsahı görmeye giderler. Olanlar olur ve meraklı İvan Matveiç kendini bir anda timsahın midesinde bulur. Matveiç timsahın midesindedir ancak dışarıda olup bitenleri duyabiliyordur ve aslında halinden pek de şikâyetçi değildir.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen "kara mizah" yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

"Bana, 'Sen kimsin?' diye sormayın. Ömrü azıcık kalmış bir HİÇ'im. Ben, hiçbir şeyim, hiçbir şeyim. Yürek vermediğiniz, ta içinize erişemez. İnsanlara baktım ki her biri kendisine bir sevgili edinmiş. Kimi kadın, kimi erkek. Bazısı nefis, bazısı da heva. Kimi mal, kimisi de şöhret. Herkes o sevgiliyle ölüm anına kadar beraber olabilmiş, bazısı da kabrin başına kadar beraber bulunabilmiş, toprağa verilince ona veda etmiş. Herkes sevgilisini karanlık bir kuytuya bırakıp geri dönüyor. Düşündüm. Kendime öyle bir sevgili bulayım ki, hayatımda ve vefatımda benimle beraber olsun.