Send us a text

W pierwszym odcinku zimowego sezonu „Slowstory” wracamy do tego, co najprostsze — i jednocześnie najważniejsze.
„Ciepło, które wraca” to opowieść o jednym spokojnym poranku, który zaczyna się od potrzeby bycia sam na sam ze sobą, a kończy nieoczekiwanym, drobnym gestem życzliwości, który zmienia cały dzień. Wędrujemy przez zimne ulice, zaglądamy do małej kawiarni z zaparowanymi szybami, obserwujemy ludzi, którzy przemykają obok nas. To odcinek o czułości ukrytej w codzienności.
O tym, że nawet zimne, szare poranki mogą nieść w sobie coś dobrego.
O tym, że warto się zatrzymać, odetchnąć i zauważyć drobiazgi, które ogrzewają od środka — zapach kakao, ciepło swetra, pierwszy płatek śniegu, uśmiech obcej osoby.

Jeśli szukasz wytchnienia, spokoju i delikatnej przestrzeni tylko dla siebie… jeśli tęsknisz za chwilą oddechu, która przywraca równowagę…
to ten odcinek jest właśnie dla Ciebie.

Czy pozwolisz sobie na kilka minut ciepła i zatrzymania?

Support the show

Jeśli ta opowieść Cię ukoiła, zostaw ocenę albo udostępnij ją komuś bliskiemu.

Odwiedź też mój Instagram @slowstory.pl

Dziękuję, że za mną jesteś!

Send us a text

Czasami największe zmiany zaczynają się od najprostszych rzeczy.
Od otwarcia drzwi szafy.
Od złożenia swetra.
Od decyzji, że nie wszystko, co mamy, musimy zatrzymywać.

W tym cichym, jesiennym odcinku zapraszam Cię do spokojnej opowieści o porządkach — tych w szafie i tych wewnątrz siebie. O tym, że gdy robimy miejsce na półkach, robimy też miejsce w głowie. O tym, że puszczanie jest częścią życia — potrzebną, uzdrawiającą, pełną wdzięczności.

To historia o miękkich swetrach pachnących lawendą, o powolnych rytuałach zmiany i o spokoju, który przychodzi, gdy przestajemy trzymać się tego, co już nam nie służy.
Ciepła herbata, delikatna muzyka w tle i myśl, że mniej naprawdę może znaczyć więcej.

Zwolnij.
Posłuchaj.
Zrób miejsce — na nowe, na lekkie, na prawdziwe.

Dzisiejszy odcinek kończy sezon "Jesiennych opowieści". Już niedługo zapraszam Cię na kolejną "Zimową edycje" podcastu slowstoryl.

Support the show

Jeśli ta opowieść Cię ukoiła, zostaw ocenę albo udostępnij ją komuś bliskiemu.

Odwiedź też mój Instagram @slowstory.pl

Dziękuję, że za mną jesteś!

Send us a text

Czy potrafisz dać sobie prawo do nicnierobienia — bez wyrzutów sumienia, bez planu, bez pośpiechu? W dziewiątym odcinku slowstory zapraszam Cię do spędzenia cichej, deszczowej niedzieli — takiej, w której dom pachnie herbatą jaśminową, woda w wannie koi ciało, a cisza staje się najczulszym towarzyszem.
To opowieść o odpoczynku, o byciu dla siebie dobrym opiekunem, o tym, że spokój nie jest luksusem, ale potrzebą, którą warto pielęgnować.

Usiądź z kubkiem ciepłego napoju, otul się kocem i posłuchaj historii, która przypomni Ci, że troska o siebie to nie egoizm — to najczystsza forma miłości i równowagi.

Bo jeśli my sami o siebie nie zadbamy… to kto?

Support the show

Jeśli ta opowieść Cię ukoiła, zostaw ocenę albo udostępnij ją komuś bliskiemu.

Odwiedź też mój Instagram @slowstory.pl

Dziękuję, że za mną jesteś!