Résultats lu par "Jurjen Van Loon" dans Toutes les catégories

Vos verft het hek. 'Koek, koek!' hoort hij plots. Wie was dat? Vos weet het niet. Maar koek wil hij wel. Vos zet de pot met verf neer. Hij loopt het bos in.

Ever heeft een strak pak aan. Wat ziet hij er stoer uit! Hij rent en springt. Hij puft en hijgt. 'Wat doe je toch Ever?' vraagt Vos. 'Ik trein', zegt Ever. Maar dat vindt Vos onzin. Want er is geen station is het bos.

Piep en Tok gaan weg uit het bos. Het hok op het hek staat leeg. Maar niet voor lang. Want Pluim komt. 'Dag Vos, dag Haas. Dag Uil!' zegt ze. 'Ik was het zat in de stad. Ik wou er eens uit. En ik blijf een poos.

Sylvia Vanden Heede en Thé Tjong-Khing. Ingesproken door Jurjen van Loon. Stop! We zijn er!' roept Haas. Vos zet de koffers neer. 'Weet je zeker dat het hier is?' vraagt hij. 'Ik zie alleen maar zand. En water. En twee bomen.' Een eiland in het zuiden is heel anders dan een bos. Je kunt er schelpen rapen. En greppels graven. En een sneeuwpop maken die niet smelt. Zelfs de sterrenhemel is er wijder en dieper dan thuis. Of lijkt dat maar zo?

Sylvia Vanden Heede en Thé Tjong-Khing. Ingesproken door Jurjen van Loon. Vos en haas zijn in het hol van uil. Uil heeft een ei. Van wie is het ei? En wat zit er in? Uil weet het niet. En vos weet het niet. En haas weet het ook niet. Maar na een poos.

Een ijzingwekkend spannende standalone-thriller van de meester van de domestic suspense. Dertig jaar geleden werd er een kind gevonden in de bossen, een kleine jongen. Hij was volkomen verwilderd en had geen idee wie hij was of hoe hij in de bossen terecht was gekomen. De naamloze jongen werd Wilde gedoopt. Nu is er weer een kind verdwenen, Naomi Pine, maar niemand is er zeker van of het meisje niet gewoon een soort uit de hand gelopen verstoppertje speelt. Zelfs haar eigen vader lijkt zich niet al te veel zorgen te maken.