اپیزود: دموکراسی مشکلات — جایی که اولویت رأی، مشکل مردمه نه قدرت سیاسی

چه می‌شد اگر به‌جای رأی دادن به چهره‌ها، ما رأی می‌دادیم به مشکل‌هامون؟
چه می‌شد اگر سیاستمدارها برای حل آلودگی هوا، بیکاری، قطعی اینترنت، و نبود دارو با هم رقابت می‌کردند؟
اینجا، دموکراسی نه در صندوق رأی، بلکه در صف نانوایی، در صفحه اسنپ‌فود، و در دردسرهای روزمره ما تعریف می‌شود.

در این اپیزود از پادکست، از مدل «دموکراسی مشکلات» می‌گیم:
مدلی که در اون مردم مشکلات رو ثبت می‌کنن، احزاب این مشکلات رو انتخاب می‌کنن، و کسب‌وکارها برای حل‌شون وارد عمل می‌شن.
احزاب دیگه با ایدئولوژی‌ها رقابت نمی‌کنن، بلکه با عمل‌گرایی، شبکه‌سازی و پاسخ‌گویی واقعی سنجیده می‌شن.

ما درباره پروژه‌ی Iran United صحبت می‌کنیم، جایی که:

• یک راننده تاکسی می‌تونه مشکل روغن ترمز تقلبی رو به گوش همه برسونه
• یک دختر دانشجو از قطع بودن اینترنت دانشگاهش حرف بزنه
• یک مادر از هوای سمی تهران
• یک استارتاپ‌دار از نداشتن دسترسی به سرویس‌های جهانی مثل Stripe یا ChatGPT
  و این صداها به جای دفن شدن در سکوت، به درد، و بعد به پروژه تبدیل می‌شن.

اینجا مردم تصمیم می‌گیرن کدوم مشکل بره جلو.
احزاب تصمیم می‌گیرن چطور براش ساختار بسازن.
و پول نه از بودجه دولتی، بلکه از خود مردم و حمایت جهانی میاد.

🔹 آیا دموکراسی می‌تونه از رای‌گیری، به تصمیم‌گیری واقعی تبدیل بشه؟
🔹 آیا می‌شه جامعه‌ای ساخت که در اون قدرت، با کار کردن برای مردم به دست بیاد نه با شعار دادن؟
🔹 و آیا راهی هست که مردم، بدون تغییر نظام، ساختار خودشون رو بسازن؟

این اپیزود برای همه اون‌هایی‌یه که می‌خوان حرف‌شون فقط ناله نباشه.
دموکراسی مشکلات یعنی رأی دادن به درد، و تبدیلش به اقدام.