ही संकलित स्रोत मित्र-धर्माची सखोल संकल्पना स्पष्ट करतात, जी केवळ मानवी नातेसंबंधांपुरती मर्यादित नसून धर्म, निष्ठा आणि जबाबदाऱ्यांवर आधारित एक पवित्र करार आहे. सत्य, उपकार, आणि संकटात साथ देण्याची निष्ठा हे खरे मित्रत्त्वाचे आधारस्तंभ आहेत, असे यात सांगितले आहे. हे स्रोत मित्रत्वाचे विविध प्रकार, जसे की नित्य-मित्र आणि कार्य-मित्र, यांची चर्चा करतात आणि अधर्मावर आधारित मैत्री कशी विनाशकारी ठरू शकते, हे उदाहरणांसह स्पष्ट करतात. शेवटी, हे ग्रंथ मैत्री-भावना म्हणजेच सर्व प्राणिमात्रांप्रती प्रेम आणि करुणा ही सर्वोच्च मैत्री असल्याचे सांगतात, ज्यामुळे आध्यात्मिक उन्नती होते.

स्रोत ब्रह्मा आणि विष्णू यांच्यातील श्रेष्ठत्वाच्या वादाची एक प्रसिद्ध शिवपुराण कथा स्पष्ट करतो, ज्याला लिंगोद्भव असेही म्हणतात. या कथेत, शिवाला सर्वोच्च, अमर्याद वास्तविकता म्हणून प्रकट केले जाते, जेव्हा तो ब्रह्मा आणि विष्णू यांच्यासमोर अखंड प्रकाशाच्या स्तंभाच्या रूपात प्रकट होतो. या स्तंभाचा प्रारंभ किंवा शेवट शोधण्यात ते दोघेही अपयशी ठरतात, ज्यामुळे शिवाची श्रेष्ठता सिद्ध होते. ब्रह्माच्या खोटेपणामुळे त्याला शाप मिळतो, तर विष्णूच्या नम्रतेमुळे त्याला सन्मान मिळतो, जे अहंकार आणि नम्रतेचे महत्त्व दर्शवते. लिंग हे शिवाच्या निराकार, अनंत अस्तित्वाचे प्रतीक आहे, जे सत्-चित्-आनंद दर्शवते आणि महाशिवरात्रीला याची विशेष पूजा केली जाते.

हे स्रोत पुण्य आणि पापाच्या सनातन धर्म संकल्पनेवर आधारित आहेत. ते स्पष्ट करतात की पुण्य हे धार्मिक आणि परोपकारी कृत्यांमधून मिळणारे आध्यात्मिक श्रेय आहे, ज्यामुळे आनंद आणि शुभ परिस्थिती मिळते. याउलट, पाप हे अधार्मिक कृत्यांमुळे जमा होणारे नकारात्मक कर्म आहे, जे दुःख आणि अडचणी आणते. गरुड पुराणातील वर्णन सूचित करते की मृत्यूनंतर जीवात्मा सूक्ष्म शरीरासह प्रवास करतो, जिथे चित्रगुप्त प्रत्येक विचार, शब्द आणि कृतीची नोंद ठेवतो. सूक्ष्म शरीर हे एक अदृश्य कर्म खाते आहे, जिथे पुण्य आणि पाप यांचे रेकॉर्डिंग प्रकाशमय किंवा गडद छाप म्हणून साठवले जाते, ज्यामुळे स्वर्ग किंवा नरकातील तात्पुरते अनुभव निश्चित होतात. दोन्ही प्रकारचे कर्म अस्थायी आहेत आणि मोक्ष किंवा आत्म-ज्ञानाद्वारेच जीव जन्माच्या चक्रातून मुक्त होतो.